Έγλημα στο Da Capo

Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι ένας έμπειρος δημοσιογράφος που ξέρει πάρα πολύ καλά την πολιτική και τί είδους παιχνίδια συμφωνίες και σκάνδαλα παίζονται στο παρασκήνιο. Αυτό το βιβλίο είναι μια καθαρά αστυνομική ιστορία αν και διαδραματίζεται κάπου στην περίοδο 1999 - 2000 (την περίοδο του χρηματιστηρίου). Σε όλο το βιβλίο η δράση παραμένει αμείωτη και ο αναγνώστης έχει ένα συνεχές ενδιαφέρον ως προς την εξέλιξη, προσπαθώντας κιόλας μπαίνοντας πολυ καλά στο κλίμα και ταυτίζοντας τον εαυτό του με τους ήρωες, να προβλέψει ποιός ήταν ο δολοφόνος και για ποιούς λόγους έκανε το έγκλημα.

Προσωπικά πιστεύω ότι το έγκλημα στο Da Capo δεν μένει επιφανειακά μόνο σε μια αστυνομική ιστορία φόνου αλλά αναφέρεται και σε άλλα εγκλήματα (του χρηματιστηρίου) - φωτογραφίζοντάς τα εμμέσως πλήν όμως σαφώς - παρουσιάζει δε την πολιτική ζωή της χώρας μας χωρίς μάσκες και προσωπεία, όπως ακριβώς είναι, δέσμια των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, των μεγάλων συγκροτημάτων τύπου και των επιχειρηματιών.

Αυτό το βιβλίο αξίζει να το διαβάσει κάποιος, γιατί αποτελεί μια πολύ καλά στημένη ιστορία η οποία έχει αδιατάραχη συνοχή και δεν αφήνει τον αναγνώστη να χαλαρώσει με το να γίνεται βαρετή ή να κάνει "κοιλιά". Ακόμα, θα υποψιάσει για διάφορα... που ίσως έγιναν εκείνη την περίοδο ;-) Το μόνο για το οποίο θα μπορούσα να αναφέρω σαν "μειονέκτημα" είναι ότι το τέλος είναι απότομο, σαν όμως να προμυνύεται συνέχεια... Αναμένουμε λοιπόν το επόμενο... ;-))

Φάε το Βάτραχό σου

Αγόρασα αυτό το βιβλίο καθαρά και μόνο για τον τίτλο του, το ομολογώ. Είναι όπως λέμε "πιασάρικος" στην καθημερινή γλώσσα. Μέχρι τότε δεν γνώριζα τον συγγραφέα (Brian Tracy) ο οποίος είναι αυθεντία στο time - people management, επαγγελματίας ομιλητής και παρακινητής (motivational speaker) και διεξάγει ομιλίες και classes σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αυτό το βιβλίο, με τον τόσο χιουμοριστικό τίτλο, επικεντρώνεται σε ένα βασικό σημείο. Υποθέτωντας ότι όλες σου οι εκρεμμότητες και αυτά που σε ανυσηχούν πιο πολύ είναι βάτραχοι, Φάε κάθε μέρα τον πιό μεγάλο, πιο άσχημο βάτραχο. Εν ολίγοις, ξεκίνα από τα πιο δύσκολα και πολύπλοκα θέματα και μετά πιάσε τα πιο απλά. Είναι ένα βιβλίο που καταπολεμάει την αναβλητικότητα, και βοηθάει τον αναγνώστη να οργανώσει την καθημερινότητά του, κατά ένα τρομερά μεγάλο βαθμό, ακολουθώντας απλά κάποιο σύστημα.

Ένα βιβλίο το οποίο είναι must για όσους έχουν την τάση να αναβάλουν τα πράγματα. Προσωπικά με βοήθησε να ξαναμπώ σε πορεία τελειώματος του μεταπτυχιακού μου ενώ φαινόταν ότι η όλη διαδικασία είχε βαλτώσει και κάποια θέματα αναβάλλονταν συνεχώς. Ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα, ακόμα και στο μετρό το πρωί, πηγαίνοντας για δουλειά.

Ανιχνευτής Περιέργων - Vol2.

Όσοι απο εσάς μένετε στον Χολαργό ή τις γύρω περιοχές, θα έχετε προσέξει ότι τελευταία υπάρχει μεγάλο κύμα ανοικοδόμησης.Επειδή είναι η φύση της δουλειάς μου τέτοια και μελετάω κατασκευές κτιρίων δε μπορώ να μην παρατηρώ διάφορα πράγματα. Στις επόμενες φωτογραφίες θα δείτε 2 - 3 περίεργα πράγματα, τα οποία κατάφερα να μαζέψω σε 1 μέρα, απο 1-2 τετράγωνα... (ποιός ξέρει τί άλλο υπάρχει και κυκλοφορεί εκεί έξω). :-)

Όταν κάνετε ένα σπίτι, μή βάζετε ασύμβατα και έντονα χρώματα στο εξωτερικό. Από μέσα, εντάξει, δε πρόκειται να σας πεί κανείς τίποτα αν το βάψετε και κόκκινο ακόμα. Από έξω όμως... το θέμα θέλει λίγο προσοχή. Και προς θεού... βάζουμε και ένα χρώμα στην πόρτα να ταιριάζει. Εντάξει και εγώ θεωρώ το συνδυασμό Κυπαρισσί πόρτα με κίτρινο τοίχο πολύ φορεμένο και κλασσικό ... αλλά μήπως είναι καλύτερος από το κυπαρισσί με το συγκεκριμένο ροζ; - εκφράζω προσωπική μου άποψη μην παρεξηγηθώ -

Τώρα, αυτό εδώ συγκεκριμένα, το βλέπω πολύ καιρό (κάπου 1 χρόνο) και έχω σπάσει το κεφάλι μου να καταλάβω τι ακριβώς συνέβη. Έχω δει να βάζουν αλυσίδες για να κλείσουν την είσοδο σε χώρο γκαράζ, κώνους, παράνομα κατασκευασμένες πινακίδες με βάση απο τσιμέντο ή μπετόν, αλλά ποτέ μέχρι τώρα δεν είχα δει να βάζουν δέντρα... και εντάξει, μπορεί να μη το έβαλαν, αλλά 1 χρόνο και τώρα αδυνατώ να καταλάβω γιατί δεν το έβγαλαν μετά την κατασκευή και πώς ένα δέντρο στη μέση της εισόδου - εξόδου του γκαράζ εξυπηρετεί. ..

Και τέλος εδώ πραγματικά δεν έχω πολλά λόγια... ο ιδιοκτήτης είχε αυτό το γραμματοκιβώτιο όταν ακόμα είχε μέσα το οικόπεδο μια μονοκατοικία. Το κτίσμα έπεσε και σηκώνεται μια ακόμα πολυκατοικία... το γραμματοκιβώτιο όμως παρέμεινε, καρφωμένο πάνω στην λαμαρίνα που βάζουνε για να εμποδίσει; κάποιον να μπεί μέσα στην οικοδομή (αυτό είναι ένα άλλο θέμα προς συζήτηση) δεν κατηγορώ την επιλογή να το κρατήσουνε (άν και κάπου αλλού θα μένει ο ιδιοκτήτης όσο κατασκευάζεται το κτίριο) με εκπλήσει η επιλογή να είναι από την έξω μεριά, προς το δρόμο. Δεν μπορει κάποιος να το ξηλώσει και να φύγει περνώντας; (και μετά άντε να βγάλεις άκρη με τους λογαριασμούς κτλ. που θα σου λένε όλοι ότι τα έχουν στείλει κανα μήνα πρίν). Αυτό μάλλον δε το σκέφτηκαν.

Για τις λαμαρίνες, οι οποίες συνεχίζουν να εγκαθίστανται σε κάθε έργο και οικοδομή ΑΝΑΠΟΔΑ, θα κάνω λόγο σε άλλο κομμάτι.