Καλησπέρα φίλοι μου και μη.
Ύστερα από αρκετό καιρό απουσίας, είπα να επιστρέψω δυναμικά….αν και όπως ακούγεται έχουμε κρίση (γενικά και σε όλα τα επίπεδα) εμένα περιέργως όλα μα όλα μου πάνε περίφημα… μήπως είμαστε εγώ και οι συνεργάτες μου η εξαίρεση στον κανόνα; ή μήπως εμάς δεν μας αγγίζει τίποτα;
Τον τελευταίο καιρό … το ωράριο εργασίας έχει γίνει πιο περίεργο από ποτέ άλλοτε… βρέθηκα να δουλεύω Σάββατο έως τις 23:40, Κυριακή έως τις 03:45 (ξημερώματα Δευτέρας) και με ένα μικρό διάλειμμα την Δευτέρα (εκεί έφυγα στις 22:00) την Τρίτη τελειώσαμε στις 23:00 πάλι. Όλα αυτά είναι καλά και μου αρέσει ιδιαίτερα η δουλειά μου αλλά ακόμα (και δεν ξέρω και γενικότερα) δεν βλέπω την ανταμοιβή των κόπων μου,
Δουλεύουμε όλοι πολύ και δεν ξέρω αν για όλα αυτά που δουλεύουμε (καλύτερη και πιο άνετη ζωή, μεγαλύτερο χρόνο διακοπών, να κάνουμε τα χόμπι μας και ότι άλλο γουστάρουμε πολύ, θα τα ευχαριστηθούμε τελικά ποτέ). Κάθε βράδυ που γυρίζω στο σπίτι … το μόνο που έχω διάθεση και κουράγιο να κάνω είναι να βγάλω τα ρούχα μου και να πέσω για ύπνο…. πολλές φορές και το μπάνιο δε το προλαβαίνεις … τις προάλλες με πήρε ο ύπνος στο μπάνιο πριν καν αρχίσει να τρέχει το νερό για εκείνο το πολυπόθητο ντους που σε όλη την διαδρομή της επιστροφής φάνταζε σαν όαση μέσα στην έρημο.
Τα επίπεδα της καφεϊνης μέσα στο αίμα μου πρέπει να χτυπάνε κόκκινο και εκεί εξηγείται το πως αισθάνομαι πτώμα αλλά δεν με παίρνει ο ύπνος κατ’ευθείαν. Αν έχεις χορηγό την ΝΕΣΤΛΕ και τον Νεσκαφέ….όπως εγώ… δύσκολο να κλείσεις μάτι…. Και εις ανώτερα να πω; και εις άλλα με υγεία; το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα πω καληνύχτα ακόμα, αν και είναι καλή ώρα για ξεκούραση. Ο καφές είναι ήδη έτοιμος και εγώ ετοιμοπόλεμος.
Stay tuned, έρχονται νέα… φρεσκότατα posts ….παντού
